μαπέειν

Greek (Liddell-Scott)

μαπέειν: Ἐπικ. ἀπαρ. ἀόρ. β΄ τοῦ μάρπτω, ἱέμεναι μαπέειν Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 231.

French (Bailly abrégé)

inf. ao.2 épq. de μάρπτω.
Étymologie: DELG croisement avec μάψ.

Greek Monotonic

μᾰπέειν: Επικ. απαρ. αόρ. βʹ του μάρπτω.

Russian (Dvoretsky)

μαπέειν: эп. Hes. inf. aor. 2 к μάρπτω.

Frisk Etymological English

Grammatical information: Aor.
Meaning: take, grip (Hes. Sc. 231, 304) aor. with reduplicated opt. μεμάποιεν (ib. 252; v.l. μεμάρποιεν).
Derivatives: Besides *ἐμ-μαπεῖν in ἐμμαπέως immediately, quick (s. v.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Semantically agreeing with μάρπτω (μέμαρπεν, -ώς ibd. 245, Op. 204) it can formally hardly be connected with it (cf. Schwyzer 747 n. 7; diff. Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 113 n. 1 = Kl. Schr. 2, 1170). For other attempts (to μάρη, ἐμπάζομαι) s. Bq.