ἀρειμανής

From LSJ
Revision as of 16:40, 9 January 2019 by Spiros (talk | contribs) (1a)

Ἐχθροῖς ἀπιστῶν οὔποτ' ἂν πάθοις βλάβην → Minus dolebis, quo hostibus credes minus → Dem Feind misstrauend bleibst von Schaden du verschont

Menander, Monostichoi, 164

German (Pape)

[Seite 348] ές, in kriegerischer Wuth, tapfer, χεῖρες p. bei Plut. Rom. 17; Dion. Per. 31, öfter; vgl. Ep. ad. 590 (IX, 210).

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
passionnée pour Arès, càd belliqueux.
Étymologie: Ἄρης, μαίνομαι.

Spanish (DGE)

(ἀρειμᾰνής) -ές

• Prosodia: [ᾰ-]
aguerrido, belicoso, feroz de pers. Ἀριμασποί D.P.31, Οὖννοι AP 9.210.9, μαχηταί Nonn.D.26.42, ἀρειμανέων γένος Ἰνδῶν Nonn.D.26.29, ἔθνος de los habitantes de la Cólquide App.Mith.15, cf. Nonn.D.26.336, γυναῖκες Nonn.D.36.176
de Ptolomeo, Pamprepius 3.197
de dioses o elementos divinizados Διόνυσος Nonn.D.24.178, Σιμόεντος Ἀρειμανὲς ... ὕδωρ Nonn.D.23.221, ἀρειμανέων ἀπὸ χειρῶν Simyl.SHell.724.7, θάρσος Nonn.D.21.4.

Greek Monolingual

ἀρειμανής (-οῡς), -ές (Α)
ο αρειμάνιος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < άρειος + -μανής < μαίνομαι.

Russian (Dvoretsky)

ἀρειμᾰνής: неистово воинственный (χεῖρες Plut.; sc. γένος Anth.).

Middle Liddell

μαίνομαι
full of warlike frenzy, Anth.