ἀντιπαίω
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
A strike against, resist, τὸ ἀντιπαῖον Hp.VM22, cf. Arist. Pr.902b13: metaph., πρός τι Plb.18.46.15; τινί Iamb in Nic.p.22 P.: —Pass., ib.p.24 P.
German (Pape)
[Seite 256] (s. παίῶ), gegen-, wiederschlagen, Arist. Probl. 11, 29; widerstehen, πρός τι Pol. 18, 29.
Greek (Liddell-Scott)
ἀντιπαίω: παίω ἐναντίον, ἀνθίσταμαι, τὸ ἀντιπαῖον Ἱππ. π. Ἀρχ. Ἰητρ. 18, πρβλ. Ἀριστ. Προβλ. 11. 29, 1· πρός τι Πολύβ. 18. 29, 15.
Spanish (DGE)
1 oponer resistencia al choque τὸ ἀντιπαῖον Hp.VM 22, del aire que sale del cuerpo respecto al que penetra en él, Arist.Pr.902b13
•fig. ser un obstáculo μηδὲν ... ἀντιπαῖσαι πρὸς τὴν ἐπιβολήν Plb.18.46.15
•ser lo contrario a c. dat. ὅτι τοῖς τῶν ἐν αὐτῷ μερῶν ὀνόμασιν αἱ αὐτῶν δυνάμεις ἀντιπαίουσιν Iambl.in Nic.p.22, cf. en v. pas. p.24.
2 en v. pas. ser a su vez golpeado A.D.Synt.298.25, 299.1.
Greek Monolingual
ἀντιπαίω (Α)
1. ανταποδίδω το χτύπημα
2. αντιστέκομαι.
Russian (Dvoretsky)
ἀντιπαίω:
1) отражать, отбрасывать (sc. τὸν ψόφον Arst.);
2) быть препятствием, противодействовать (πρὸς τὴν ἐπιβολήν Polyb.).
