εκκλησιαστικός
καὶ οὐκ ἐκδικᾶταί σου ἡ χείρ, καὶ οὐ μηνιεῖς τοῖς υἱοῖς τοῦ λαοῦ σου καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· ἐγώ εἰμι κύριος. Τὸν νόμον μου φυλάξεσθε → Let your hand not seek vengeance; do not show wrath toward the children of your people; love your neighbor as yourself. I am the Lord! Keep my Torah! (Leviticus 19:18f. LXX)
Greek Monolingual
-ή, -ό (AM ἐκκλησιαστικός, -ή, -όν)
Ι. 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην εκκλησία του Χριστού («εκκλησιαστική ιστορία, μουσική, ζωή, αγιογραφία κ.λπ.»)
2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ ἐκκλησιαστικά
οι υποθέσεις της Εκκλησίας, ό,τι σχετίζεται με αυτήν
3. το αρσ. ως ουσ. ὁ ἐκκλησιαστικός
ιερωμένος, κληρικός
μσν.- νεοελλ.
θεοφοβούμενος
αρχ.
αυτός που ανήκει ή αρμόζει στη συνέλευση του δήμου
II. επίρρ. εκκλησιαστικώς (AM ἐκκλησιαστικῶς)
σύμφωνα με τους κανόνες και την παράδοση της Εκκλησίας.
