διῃρημένως
Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
English (LSJ)
Adv., (διαιρέω)
A separately, M.Ant.11.6, Alex.Aphr. in Metaph.296.4, Hld.10.23.
Greek (Liddell-Scott)
διῃρημένως: ἐπίρρ. (διαιρέω) χωριστά, Ἡλιόδ. 10. 23.
French (Bailly abrégé)
adv.
séparément.
Étymologie: part. pf. Pass. de διαιρέω.
Spanish (DGE)
adv. sobre el part. perf. pas. de διαιρέω por separado, separadamente ὅλον δι' ὅλων δ. βλέπειν M.Ant.3.11, cf. 11.16, Alex.Aphr.in Metaph.296.4, Hld.10.23.1, Gr.Nyss.Or.Catech.13.18, Marc.Er.Opusc.M.65.1124A, δ. ... ὑφεστῶσαι (αἱ ὑποστάσεις) Seu.Ant. en Eust.Mon.Ep.539, cf. Iust.Imp.Edict. en Euagr.Schol.HE 5.4 (p.198), Sch.Er.Il.1.30, οὐ δ. op. ὑφ' ἕν ‘junto’, Sch.Ar.Pax.153a.
