ἀρετηφόρος

English (LSJ)

[ᾰ], ον,

   A virtuous, Phld.Rh.1.217S., Mort.35.

Greek (Liddell-Scott)

ἀρετηφόρος: -ον, ἐνάρετος, Φιλοδήμ. Ρητ. σ. 74. 8, ἔκδ. Gros, πρβλ. αὐτόθι 163.

Spanish (DGE)

-ον

• Alolema(s): poét. ἀρεταφόρος Lindos 487.23 (III d.C.)

• Prosodia: [ᾰ-]
1 virtuoso, excelente ἄνδρες Phld.Rh.1.217, cf. Mort.35.
2 subst. ἡ ἀ. el que lleva al bien del camino de subida a un templo Lindos l.c.

Greek Monolingual

ἀρετηφόρος, -ον (Α)
ο ενάρετος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αρετή + -φορος < φέρω.