φευκτικός

English (LSJ)

ή, όν,    A inclined to avoid, opp. ὀρεκτικός, c. gen., Arist.de An.431a13; opp. αἱρετικός, Phld. Mus.p.93 K.

German (Pape)

[Seite 1267] flüchtig, Eustath.

Greek (Liddell-Scott)

φευκτικός: -ή, -όν, ἔχων ῥοπὴν πρὸς ἀποφυγήν, τείνων νὰ ἀποφύγῃ τι, ἀντίθετον τῷ ὀρεκτικός, μετὰ γεν., Ἀριστ. π. Ψυχῆς 3. 7, 3.

Greek Monolingual

-ή, -όν, Α φευκτός
αυτός που έχει την τάση να αποφεύγει κάποιον ή κάτι.

Russian (Dvoretsky)

φευκτικός: убегающий, рвущийся прочь Arst.