δυσοιώνιστος
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ον, = δυσοιωνιστικός (ill-omened), Ph. 2.542, Hermog. Stat. 3, Luc. Eun. 6, DC. 41.49.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
de mauvais augure.
Étymologie: δυσ-, οἰωνίζομαι.
Syn. δύσορνις.
Spanish (DGE)
-ον
de mal agüero de aves, Ph.2.542, Sch.Ar.Lys.506, glos. a δύσορνις Sch.A.Th.838c, de pers., Hermog.Stat.25, θέαμα Luc.Eun.6, ἡ ... σιδήρου τομή Sor.2.6.10, del n. de una ciudad, D.C.41.49.3, χρήσασθαι δὲ τοῖς ἐνταφίοις δυσοιώνιστον ὑπολαμβάνω Charito 1.13.11.
Greek Monolingual
δυσοιώνιστος, -ον (Α)
ο δυσοίωνος.
Russian (Dvoretsky)
δυσοιώνιστος: предвещающий дурное, зловещий (θέαμα Luc.).
