κεφαλοθραύστης
From LSJ
Δυσαμένη δὲ κάρηνα βαθυκνήμιδος ἐρίπνης / Δελφικὸν ἄντρον ἔναιε φόβῳ λυσσώδεος Ἰνοῦς (Nonnus, Dionysiaca 9.273f.) → Having descended from the top of a deep-greaved cliff, she dwelt in a cave in Delphi, because of her fear of raving/raging Ino.
Greek Monolingual
ο
1. ρόπαλο που χρησιμοποιούν οι πρωτόγονοι ως όπλο
2. μτφ. κείμενο ακατανόητο ή δυσεπίλυτο πρόβλημα, σπαζοκεφαλιά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κεφαλ(ο)- + -θρανστης (< θραύστης < θραύω «σπάω»), πρβλ. καρυοθραύστης, κυματοθραύστης. Η λ., στον λόγιο πληθ. τύπο κεφαλοθραῦσται, μαρτυρείται από το 1895 στην εφημερίδα Ακρόπολις].
