σειρήν
καλῶς γέ μου τὸν υἱὸν ὦ Στιλβωνίδη εὑρὼν ἀπιόντ' ἀπὸ γυμνασίου λελουμένον οὐκ ἔκυσας, οὐ προσεῖπας, οὐ προσηγάγου, οὐκ ὠρχιπέδισας, ὢν ἐμοὶ πατρικὸς φίλος → Ah! Is this well done, Stilbonides? You met my son coming from the bath after the gymnasium and you neither spoke to him, nor kissed him, nor took him with you, nor ever once felt his balls. Would anyone call you an old friend of mine?
English (Slater)
σειρήν (cf. Κηληδών.) subs., adj.,
1 siren fig. of eloquence. σειρῆνα δὲ κόμπον αὐλίσκων ὑπὸ λωτίνων μιμήσομ' ἀοιδαῖς κεῖνον, ὃς Ζεφύρου τε σιγάζει πνοὰς αἰψηράς Παρθ. 2. 13. οὐδὲ πελέκεις οὐδὲ σειρήν (cf. Σ, ταῦτα πρὸς τὸν Σιμωνίδην ἐπεὶ ἐκεῖνος ἐν ἑνὶ ᾄσματι ἐπόησεν Σειρῆνα τὸν Πεισίστρατον: “illum neque secures Pisistrati tyranni neque eloquentia movit,” interpr. Turyn) ?fr. 339.
Greek Monolingual
-ῆνος, ἡ, Α
βλ. σειρήνα.
Russian (Dvoretsky)
σειρήν: ῆνος ἡ
1) pl. αἱ Σειρῆνες Сирены (миф. девы, обитавшие у южн. берегов Италии, завлекавшие своим пением мореплавателей и убивавшие их, у Hom. их две - νῆσος Σειρήνοιϊν, у Plat. - восемь);
2) коварная очаровательница Eur.;
3) очарование, обаяние, прелесть (λόγων σ. καὶ χάρις Plut.);
4) «сирена» (вид дикой пчелы) Arst.
