διφρευτής

English (LSJ)

οῦ, ὁ, charioteer, S.Aj.857.

German (Pape)

[Seite 645] ὁ, der Wagenlenker, Soph. Ai. 844.

Greek (Liddell-Scott)

διφρευτής: -οῦ, ὁ, διφρηλάτης, Σοφ. Αἴ. 857.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
conducteur d'un char.
Étymologie: διφρεύω.

Spanish (DGE)

-οῦ, ὁ
auriga Ἥλιος S.Ai.857, Orph.H.8.6, Tz.Comm.Ar.2.521.8, Eust.Op.220.72.

Greek Monolingual

διφρευτής, ο (Α) διφρεύω
διφρηλάτης.

Greek Monotonic

διφρευτής: -οῦ, ὁ, αυτός που οδηγεί άρμα, αρματηλάτης, σε Σοφ.

Russian (Dvoretsky)

διφρευτής: οῦ ὁ правящий колесницей, возница Soph.

Middle Liddell

n
a charioteer, Soph. [from διφρεύω