ἀκιδωτός
Πατὴρ οὐχ ὁ γεννήσας, ἀλλ' ὁ θρέψας σε → Non qui te genuit, est qui nutrivit pater → Dein Vater ist, wer Nahrung dir, nicht Leben gab | nicht Vater ist, wer Leben, sondern Nahrung gab
English (LSJ)
ή, όν, = ἀκιδώδης (pointed), Paul.Aeg. 6.88, Poll. 1.97, 10.133, Hsch.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
I 1prob. acabado en punta, puntiagudo τόξευμα LXX Pr.25.18, φιάλη ID 1441A.1.20, cf. 1432Ba.1.103 (ambas II a.C.), ὁρμίσκον ID 1409Ba.1.103 (II a.C.)
•subst. τὸ ἀ. quizá aguja o prendedor para el cabello o un tipo de fíbula para el manto PMich.262.12 (I d.C.)
•ἀκιδωτόν· βέλος χωρὶς σιδήρου Hsch.
2 provisto de puntas, arponado de tipos de flechas τὰ μὲν ἀκιδωτά, τὰ δὲ χωρὶς ἀκίδων Paul.Aeg.6.88.2, cf. Sud.s.u. ἀκίδας.
3 provisto de anzuelos ref. a un aparejo de pesca del tipo del palangre o el espinel ἀ. ὅρμος· συγκείμενος ἐκ πολλῶν ἀκίδων Phot.α 751, AB 371.24 (= An.Bachm.61.27)
•subst. τὰ ἀ. en una lista de aparejos de pesca, Poll.1.97.
II bot., subst.
1 ὁ ἀ. sanguinaria, Paronychia capitata Ps.Dsc.4.54.
2 τὸ ἀ. perejil silvestre Ps.Dsc.2.175
•tragacanto, Astragalus balearicus Dsc.3.15.
German (Pape)
[Seite 73] zugespitzt, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκῐδωτός: -ή, -όν, = τῷ προηγ., Πολυδ. 1. 97., 10.133, Α. Β. 331, Ἡσυχ. II. τὸ ἀκ., φυτόν, = ποτήριον, ΙΙ, Διοσκ. 3.15.
Greek Monolingual
-ή, -ό και αγκιδωτός (Α ἀκιδωτός, -ή, -ὸν) ἀκίς
οξύς, αιχμηρός.
