δυσηκοΐα
Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
English (LSJ)
ἡ, hardness of hearing, Dsc.5.17, Plu.2.1073d, Vett.Val.109.31; disobedience, Plu.2.794d.
Spanish (DGE)
-ας, ἡ
1 medic. mala audición, disecia, sordera πρὸς δυσηκοΐαν de recetas, Dsc.5.17, τὰ πρὸς δυσηκοΐας καὶ κωφώσεις γεγραμμένα Archig. en Gal.12.655, ἀκοὴ νοσώδης ὑπὸ κενῶν ἤχων δυσηκοΐας καὶ ἀσαφείας ἐμπέπλησται Plu.2.1073d, cf. Gal.12.650, 651, 17(2).611, Vett.Val.104.16, Alex.Trall.2.75.29, Paul.Aeg.3.23.3, Cyran.2.21.13.
2 fig. falta de atención, desinterés por oír ἀπείθεια καὶ δ. de los jóvenes ante los oradores, Plu.2.794d.
German (Pape)
[Seite 680] ἡ, 1) schweres Gehör, Harthörigkeit, Plut. adv. St. 29. – 2) Ungehorsam, neben ἀπείθεια Plut. an seni 21.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
1 dureté de l'ouïe;
2 fig. indocilité.
Étymologie: δυσήκοος.
Greek (Liddell-Scott)
δυσηκοΐα: ἡ, ἡ δυσκολία περὶ τὴν ἀκοήν, Πλούτ. 2. 794D· παρακοή, ἀπείθεια, 1073Β.
Greek Monolingual
η (AM δυσηκοΐα)
βαρυκοΐα
αρχ.
ανυπακοή, απείθεια.
Russian (Dvoretsky)
δυσηκοΐα: ἡ
1) слабый слух, тугоухость Plut.;
2) непослушание, непокорность Plut.
