ἀρδεία
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ἡ, irrigation, Str.4.6.7, Plu.2.688a (pl.), BGU283.6 (ii A.D.); εἰς ἀρδείαν τῆς γῆς Wilcken Chr.461.24 (iii A.D.); of a horse, εἰς ἀρδείαν ἄγειν Ael.NA7.12.
Spanish (DGE)
-ας, ἡ
1 riego, irrigación τῆς ἀρδείας στερομένους (τοὺς γεωργοῦντας) Str.4.6.7, ἀρδείαις ποτίζομεν Plu.2.687f, ἀ. τῆς γῆς BGU 283.6 (II d.C.), cf. PCair.Isidor.138, PGrenf.1.57.14 (VI d.C.), PMasp.2.2.22 (VI d.C.), Hsch.
2 acción de abrevar ἵππον ἐς ἀρδείαν ἄγειν llevar el caballo a abrevar Ael.NA 7.12.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
1 arrosement, irrigation;
2 action d'abreuver le bétail.
Étymologie: ἀρδεύω.
Russian (Dvoretsky)
ἀρδεία: ἡ орошение: ἀρδείαις ποτιζόμενα Plut. (искусственно) орошаемые (поливные) земли.
Greek (Liddell-Scott)
ἀρδεία: ἡ, (ἄρδω) ἄρδευμα, πότισμα τῶν ἀγρῶν, Στράβ. 205, Πλούτ. 2. 687F· τῶν κτηνῶν, εἰς ἀρδείαν ἄγειν Αἰλ. π. Ζ. 7. 12
Greek Monolingual
ἀρδεία, η (AM) αρδεύω
άρδευση, πότισμα γης ή ζώων.
Greek Monotonic
ἀρδεία: ἡ (ἄρδω), άρδευση, πότισμα αγρών, σε Στράβ.
Middle Liddell
ἄρδω, ἀρδεύω
a watering of fields, Strab.
German (Pape)
ἡ, das Benetzen, Besprengen, ἀρδείαις ποτιζόμενα Plut. Symp. 6.2.2; εἰς ἀρδείαν ἄγειν, zur Tränke führen, Ael. H.A. 7.12; V.H. 13.1.
