προσεκποτέον
From LSJ
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
(as if from *προσεκπίνω) one must swallow as well, metaph., τὸ δυσχερές Plu.2.1111c.
French (Bailly abrégé)
il faut de plus boire jusqu'au bout ou vider encore.
Étymologie: adj. verb. de *προσεκπίνω, de πρός, ἐκπίνω.
Russian (Dvoretsky)
προσεκποτέον: adj. verb. к προσεκπίνω.
German (Pape)
Adj. verb. zu προσεκπίνω, Plut.
