ἐπιχαιρεσίκακος

German (Pape)

[Seite 1002] dasselbe, Sp.; vgl. Lob. zu Phryn. p. 770, der ἐπιχαιρησίκακος zu schreiben vorschlägt.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιχαιρεσίκᾰκος: -ον, = τῷ προηγ., Εὐσ. V. 93Β, ἴδε Λοβεκκ. Φρύν. 770.

Greek Monolingual

ἐπιχαιρεσίκακος, -ον (Α)
βλ. επιχαιρέκακος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επιχαίρω + κακός. Σύνθ. του τ. τερψίμβροτος. Η μετατροπή του η του αοριστ. θ. χαιρησ- του ρ. χαίρω (πρβλ. μέλλ. χαιρήσω, αόρ. εχαίρησα) σε ε οφείλεται μάλλον σε αναλογία προς το χαιρέκακος].