ῥακτός

English (LSJ)

ῥακτή, ῥακτόν,
A broken, rugged, βούσταθμα Lyc. 92.
II Subst. ῥακτός, ὁ, ravine, Hsch.

German (Pape)

[Seite 833] abgerissen, abschüssig, jäh, schroff, ῥακτῶν βουστάθμων, Lycophr. 92, erkl. der Schol. τραχέων.

Greek (Liddell-Scott)

ῥακτός: -ή, -όν, (ῥάσσω) τραχύς, ῥακτῶν βουστάθμων, «τραχειῶν βουστάσεων» (Τζέτζ.), Λυκόφρ. 92. ΙΙ. ὡς οὐσιαστ., «ῥακτοί· φάραγγες πέτραι, χαράδραι» Ἡσύχ..

Greek Monolingual

-ή, -όν, Α
1. (για τόπο) κρημνώδης, δύσβατος
2. (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) oἱ ῥακτοί
(κατά τον Ησύχ.) «φάραγγες, πέτραι, χαράδραι».
[ΕΤΥΜΟΛ. < συνεσταλμένη βαθμίδα ῥαγ- του ῥήγνυμι (πρβλ. αορ. ἐ-ρράγ-ην) + κατάλ. -τός τών ρηματ. επιθ.].

Frisk Etymological English

See also: s. ῥήγνυμι.

Frisk Etymology German

ῥακτός: {rhaktós}
See also: s. ῥήγνυμι.
Page 2,641