Σκιροφόρια

English (LSJ)

τά, Skirophoria, Skira, name of a festival, prob. = Σκίρα, Hsch., Phot., Suid. s.v. Διὸς κώδιον; written Σκιρροφορία, Sch.Luc.DMeretr. 2.1.

German (Pape)

[Seite 900] τά, das Fest der Athene Σκιράς, sonst τὰ σκίρα genannt, s. σκίρον. Davon

French (Bailly abrégé)

ων (τά) :
Scirophories, fête d'Athéna.
Étymologie: σκίρον, φέρω.

Greek (Liddell-Scott)

Σκῐροφόρια: τά, ἴδε Σκίρα, τά, «ὄνομα ἑορτῆς» Ἡσύχ.

Greek Monolingual

τὰ, και σκιροφορία, ἡ, Α
η εορτή τών Σκίρων, τα Σκίρα.
[ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ < Σκίρα + -φόρια / -φορία (< -φόρος)].

Wikipedia EN

The festival of the Skira or Skirophoria in the calendar of ancient Athens, closely associated with the Thesmophoria, marked the dissolution of the old year in May/June. At Athens, the last month of the year was Skirophorion, after the festival. Its most prominent feature was the procession that led out of Athens to a place called Skiron near Eleusis, in which the priestess of Athena and the priest of Poseidon took part, under a ceremonial canopy called the skiron, which was held up by the Eteoboutadai. Their joint temple on the Acropolis was the Erechtheum, where Poseidon embodied as Erechtheus remained a numinous presence. At Skiron there was a sanctuary dedicated to Demeter/Kore and one to Athena. As a festival of dissolution, the Skira was a festival proverbial for license, in which men played dice games, but a time also of daytime fasting, and of the inversion of the social order, for the bonds of marriage were suspended, as women banded together and left the quarters where they were ordinarily confined, to eat garlic together "according to ancestral custom", and to sacrifice and feast together, at the expense of the men. The Skira is the setting for Aristophanes' comedy Ecclesiazusae (393 BCE), in which the women seize the opportunity afforded by the festival, to hatch their plot to overthrow male domination.

Wikipedia FR

Les Scirophories étaient une fête qui se déroulait à Athènes le 12 du mois de Scirophorion (début de l'été) en l'honneur de Déméter et/ou Athéna. Elles semblent faire partie du cycle des Thesmophories en l'honneur de Déméter. Notamment, d'après une scholie de Lucien de Samosate, il semblerait que l'on jetait des porcelets vivants dans une grotte (à moins que ce ne soient des figurines que l'on enfouissait). Les cadavres ou les figurines étaient récupérés plus tard au moment de la fête des Thesmophories pour les mêler aux semences. Comme lors des Thesmophories, seules les femmes mariées y participaient. Nous savons aussi qu'un cortège, comprenant côte à côte sous un baldaquin blanc la prêtresse d'Athéna Polias et le prêtre de Poséidon Érechthéion, se rendait de leur temple sur l'acropole d'Athènes en un lieu nommé Sciros1 sur la route d'Éleusis. Cette procession commémorerait la mort de l'un des premiers rois d'Athènes Érechthée, qui, selon le mythe, serait mort en combattant les Éleusiniens.

Wikipedia EL

Τα Σκιροφόρια ή Σκιραφόρια ή Σκίρα ήταν μια γιορτή στην αρχαία Αθήνα προς τιμήν της Αθηνάς Σκιράδος, του Φυταλμίου Ποσειδώνα, καθώς και των Ελευσινίων Δήμητρας και Κόρης. Πραγματοποιούνταν στο τέλος του έτους κατά το αττικό ημερολόγιο, τη δωδέκατη μέρα του μήνα Σκιροφοριώνα, δυο μέρες πριν από τα Διιπόλεια (Μάιος-Ιούνιος). Επρόκειτο για μια γιορτή με αρχαίες ρίζες και ήταν καθαρά γυναικεία, όπως φαίνεται από τις Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη, αλλά και στις Εκκλησιάζουσες το σχέδιο των γυναικών για την επανάστασή τους απεικονίζεται με φόντο τη γιορτή αυτή. Κατά την αρχαιότητα, υπήρχαν διαφορετικές θεωρίες για την ετυμολογία του ονόματος της γιορτής. Σκίρον αποκαλούνταν το "σκιάδειον" της Αθηνάς, μεγάλη λευκή υφασμάτινη ασπίδα-ήλιος, το οποίο μεταφερόταν σε μεγάλη πομπή από την Ακρόπολη στην τοποθεσία Σκίρον, στο ιερό της Αθηνάς Σκιράδος, κοντά στην Ιερά Οδό, στην αριστερή όχθη του ποταμού Κηφισού. Ωστόσο, ο Παυσανίας αναφέρει ότι η τοποθεσία πήρε το όνομά της από τον Σκίρο, μάντη της Δωδώνης, ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη μεταξύ Αθηναίων και Ελευσινίων επί του Ερεχθέα και τάφηκε σε εκείνη την περιοχή. Ο ίδιος είχε ιδρύσει και το ιερό της Αθηνάς Σκιράδος στο Φάληρο, όπου γιορτάζονταν τα Οσχοφόρια. Η άλλη ερμηνεία βασίζεται στην ερμηνεία της λέξης σκίρον στην αρχαία ελληνική γλώσσα, που σημαίνει σκληρή λευκή γη. Σύμφωνα με έναν αθηναϊκό μύθο, όταν ο ήρωας Θησέας επέστρεψε νικηφόρος από την Κρήτη, κατασκεύασε είδωλο της θεάς Αθηνάς από λευκή γη και το περιέφερε σε μεγαλοπρεπή πομπή. Η γιορτή διαρκούσε μια ημέρα, κατά την οποία οι γυναίκες έφευγαν από τις οικίες τους και κατασκήνωναν κοντά στο ιερό. Απαγορευόταν η σεξουαλική επαφή, γιατί πίστευαν ότι ενισχύει τη μετέπειτα γονιμότητα, γι' αυτό και οι γυναίκες έτρωγαν σκόρδο για να απομακρύνουν τους συζύγους τους. Την πομπή από την Ακρόπολη ως το ιερό της Αθηνάς οδηγούσε η πρωθιέρεια της θεάς και ο ιερέας του Ποσειδώνα, οι οποίοι προέρχονταν από το ιερατικό γένος των Ετεοβουτάδων. Μεταφερόταν το σκιάδειον, το οποίο προστάτευε τους αγρούς και την πόλη από το θερινό καύσωνα και εξασφάλιζε έτσι την ευφορία της γης τους επόμενους μήνες, καθώς επίσης και το κώδιον, δέρμα μαύρου προβάτου που είχε θυσιαστεί στο Μειλίχιο Δία. Στο Σκίρον εκτός από το ιερό της Σκιράδος Αθηνάς υπήρχε και ένα προς τιμήν της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Λεπτομέρειες για την τελετή που γινόταν στο ιερό δεν έχουν διασωθεί. Ωστόσο, καθώς αναφέρεται από πηγές ότι τελούνταν όργωμα εκεί, τα Σκιροφόρια σχετίζονταν μάλλον με τη συγκομιδή και τη γονιμότητα της γης, και κατ' επέκτασιν των γυναικών. Έτσι, τα Σκιροφόρια συνδέονται και με τη θεά Δήμητρα και έχουν σχέση επίσης με τα Θεσμοφόρια και τα Αρρηφόρια, των οποίων οι τελετές έμοιαζαν μεταξύ τους και πολλές φορές συγχέονταν. Όταν ο Πλούτωνας απήγαγε την Περσεφόνη, στο χάσμα που δημιουργήθηκε στη γη έπεσαν και ζώα από το κοπάδι του Ευβουλέα. Εις ανάμνησιν του μύθου αυτού, οι γυναίκες έριχναν χοιρίδια μες στη γη αφιερωμένα στη Δήμητρα και την Περσεφόνη, τα λείψανα των οποίων ανέσυραν κατά τα Θεσμοφόρια, καθώς και αρτύματα σε σχήμα φαλλών και φιδιών, κλαδιά από πεύκα και κουκουνάρια (οι λεγόμενοι θεσμοί). Κατά τη διάρκεια της γιορτής λάμβανε χώρα αγώνας δρόμου, κατά τον οποίο οι νέοι της πόλης έφεραν κλαδιά από αμπέλια από το ιερό του Διονύσου στο ιερό της Αθηνάς Σκιράδος. Το έπαθλο για το νικητή ήταν ο πεντάπλοας, ένα ποτό που φτιαχνόταν από κρασί, μέλι, τυρί, αλεύρι και ελαιόλαδο, από το οποίο γίνονταν σπονδές προς τιμήν της Αθηνάς.

Wikipedia IT

Le Sciroforie (in greco antico: Τα Σκιροφόρια) erano feste che si svolgeva nell'antica Atene, in onore di Demetra o di Atena, il 12 del mese di Sciroforione, inizio dell'estate. Sembra facessero parte del ciclo delle Tesmoforie in onore di Demetra. In particolare, secondo uno scolio di Luciano di Samosata, sembra che durante le Sciroforie si gettassero dei maialini vivi in una grotta, a meno che non fossero delle statuette. I cadaveri, o le statuette, venivano poi ricuperate più tardi, durante la festa delle Tesmoforie, per mischiarli con i semi. Come per le Tesmoforie, solo le donne sposate potevano parteciparvi. Secondo un'altra versione, le feste erano dedicate ad Atena. Durante la festa si svolgeva un corteo guidato dalla sacerdotessa di Atena e dal sacerdote di Poseidone Eretteone i quali, sotto un baldacchino bianco, si recavano dal loro tempio sull'Acropoli di Atene verso un luogo chiamato Sciro, sulla strada di Eleusi. Questa processione avrebbe commemorato la morte di Eretteo, uno del primi re di Atene che, secondo il mito, sarebbe morto combattendo contro gli Eleusini. Poiché si svolgevano all'inizio dell'estate, durante le Sciroforie si invocava la protezione di Atena Scirade contro il caldo eccessivo.

Wikipedia RU

Скирофории (др.-греч. Σκιροφορια) — афинский праздник, который праздновался в 12 день месяца скирофориона. Скирофории праздновались в честь Афины Скирады (др.-греч. Σκιραδα). Праздник стал называться так от местного обычая: торжественной процессии из Акрополя в местечко Скирон, находящимся на пути из Афин в Элевсин, где по преданию впервые в Аттике было распахано и засеяно поле. По преданию здесь жрицы Афины и жрецы Посейдона — Эрехтея и Гелиоса — прогуливались под большим белым зонтом (др.-греч. σκιρον), символизировавшим защиту посевов от солнцепёка. Участники процессии носили шкуру барана (диоскодий), которого принесли в жертву Зевсу Милостивому (др.-греч. Μειλιχιος) для умиротворения божественного гнева и предотвращения вреда засеянным полям от солнечных лучей.