θεόρρυτος
From LSJ
ἑωλοκρασίαν τινά μου τῆς πονηρίας κατασκεδάσας → having discharged the stale dregs of his rascality over me
English (LSJ)
θεόρρυτον, flowing from the gods, λύθρος Opp.H.5.9.
Greek (Liddell-Scott)
θεόρρῠτος: -ον, ῥέων, προερχόμενος ἐκ θεοῦ, ὄμβρος Ὀππ. Ἁλ. 5. 9.
Greek Monolingual
θεόρρυτος, -ον (AM)
αυτός που προέρχεται από θεό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο- + -ρρυτος (< ρέω), πρβλ. μελίρρυτος, χρυσόρρυτος].
German (Pape)
von Gott herfließend; Vetera Lexica; Opp. Hal. 5.9.
