ἐπικροτέω

From LSJ
Revision as of 18:46, 16 March 2024 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(?s)Medium diacritics=(\w+)(έω)(?s)(.*)btext=(-ῶ)" to "Medium diacritics=$1$2$3btext=$1ῶ")
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

τοῖς οἰκείοις βουλεύμασιν ἁλίσκεσθαι → hoist by one's own petard, hoist with one's own petard, hoist on one's own petard, hoisted by one's own petard, be hoist with one's own petard

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἐπικροτέω Medium diacritics: ἐπικροτέω Low diacritics: επικροτέω Capitals: ΕΠΙΚΡΟΤΕΩ
Transliteration A: epikrotéō Transliteration B: epikroteō Transliteration C: epikroteo Beta Code: e)pikrote/w

English (LSJ)

A rattle on or over, τὰ δ' ἐπικροτέοντα πέτοντο ἅρματα flew rattling over the ground, Hes.Sc.308.
2. c. acc., strike with a rattling sound, clash, κύμβαλα Alciphr.1.12; κρόταλα Luc.Syr.D. 44; γένειον Opp.C.2.244.
3. clap, applaud, Men.887, Plu.Ant. 12; τινί Luc.Cont.8.
4. c.dat.instr., ἐ. ὀδοῦσι chatter with one's teeth, Ps.-Luc.Philopatr.21; ἐ. τοῖς δακτύλοις snap the fingers, Eust. 1602.16: abs., Aristobul.9J.codd.Ath.

German (Pape)

[Seite 954] dabei Geräusch machen, rasseln; ἅρματα ἐπικροτέοντα, daherrasselnde Wagen, Hes. Sc. 308; τοῖς ὀδοῦσι, mit den Zähnen klappern, Luc. Philopatr. 21; – τὼ χεῖρε, die Hände zusammenschlagen, um Beifall zu klatschen, Synes.; u. ohne den Zusatz, ἐξάραντες ἐπικροτήσατε Menand. bei Schol. Ar. Plut. 689; τινί, Luc. Char. 8; Plut. Anton. 12; aber τοῖς δακτύλοις = dazu mit den Fingern ein Schnippchen schlagen, Ath. XII, 530 b. – Auch ἄκραν τὴν ὁπλὴν τῇ γῇ, darauf schlagen, Heliod.; τὰ κύμβαλα, die Cymbeln dazu schlagen, Alciphr. 1, 12.

French (Bailly abrégé)

ἐπικροτῶ :
faire du bruit : τοῖς ὀδοῦσι LUC claquer des dents ; abs. ἐπικροτεῖν applaudir : τινι qqn.
Étymologie: ἐπίκροτος.

Russian (Dvoretsky)

ἐπικροτέω:
1 стучать (ἐπικροτέοντα ἅρματα Hes.; ἐ. ὀδοῦσι Luc.);
2 хлопать, рукоплескать (τινι Plut., Luc.).

Greek (Liddell-Scott)

ἐπικροτέω: ποιῶ κρότον ἐπί τινος, τὰ δ’ ἅρματα ἐπικροτέοντα πέτοντο, ἐτινάσσοντο ὑπεράνω τοῦ ἐδάφους κροτοῦντα, Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 308: ― μετ’ αἰτ., κτυπῶ μετὰ κρότου, συγκρούω, τὰ κύμβαλα Ἀλκίφρων 1. 12˙ γένειον Ὀππ. Κ. 2. 244. 2) κροτῶ τὰς χεῖρας, ἐπευφημῶ, ἐπιδοκιμάζω, Μένανδ. ἐν Ἀδήλ. 304, Πλουτ. Ἀντών. 12, Λουκ. Χάρ. 8: ― μεταγεν., ἡμῶν δὲ ἐξ ἀπειρίας τὼ χεῖρε ἐπικροτούντων Συνέσ. 166D. 3) μετὰ δοτ. ὀργανικῆς, ἐπικροτῶν τοῖς ὁδοῦσι Ψευδο-Λουκ. Φιλόπατρ. 21˙ ἐπ. τοῖς δακτύλοις (ὡς νῦν οἱ ὀρχούμενοι), Λατ. digitis crepare, Εὐστ. 1602. 10˙ ἀπολ., Ἀριστόβ. παρ’ Ἀθην. 530Β.

Greek Monotonic

ἐπικροτέω: μέλ. -ήσω, κάνω κρότο πάνω στο έδαφος, σε Ησίοδ.

Middle Liddell

fut. ήσω
to rattle over the ground, Hes.