ἄρδην

English (LSJ)

Adv. contr. for ἀέρδην, (ἀείρω)

   A lifted up on high, of a vase carried on the head, S.Ant.430; φέρειν ἄ. E.Alc.608; πηδῶντος ἄ. Ἔκτορος τάφρων ὕπερ S.Aj.1279.    II utterly, wholly, εἰς Τάρταρον ἄ. ῥίψειε δέμας A.Pr.1051, cf. E.Hec.887; πᾶσαν ἄ. πόλιν ἀπολλύναι Pl.R.421a; ἄ. διαφθείρεσθαι Id.Lg.677c; Φωκέων ἄ. ὄλεθρος D.19.141; πεπτωκὸς ἄ. πολίτευμα Plb.1.35.5; ὄμνυμι πάντας ἄ. τοὺς θεούς all together, all at once, Ar.Th.274, cf. X.An.7.1.12; later εἰς ἄ., πόλιν ἐξελεῖν Hld.9.2.

German (Pape)

[Seite 348] = ἀέρδην (ἀείρω), in die Höhe gehoben, ῥίπτειν Aesch. Prom. 1053; λαβεῖν Ag. 226; ἄρδην νέκυν φέρουσιν Eur. Alc. 608; πηδᾶν ἄρδην ὑπὲρ τάφρων, hoch über den Graben hinwegspringen, Soph. Ai. 1258; ἐκ χαλκέας ἄρδην πρόχου χοαῖσι τὸν νέκυν στέφει, indem sie die Kanne hoch hebt, Ant. 428; – vom Grunde aus, gänzlich, διαφθείρειν Plat. Legg. III, 677 c; πόλιν ἀπολλύναι Rep. IV, 421 a; vgl. Dem. 27, 26; öfter Pol., auch πεπτωκὸς ἄρδην πολίτευμα 1, 35, 5; – ἄρδην πάντες Ar. Th. 274; Xen. An. 7, 1, 12.