ἀκιδωτός
Πενίαν φέρειν οὐ παντός, ἀλλ' ἀνδρὸς σοφοῦ → Perferre inopiam non nisi sapientium est → nicht jeder meistert Armut, nur der weise Mann
English (LSJ)
ἀκιδωτή, ἀκιδωτόν, = ἀκιδώδης (pointed), Paul.Aeg. 6.88, Poll. 1.97, 10.133, Hsch.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
I 1prob. acabado en punta, puntiagudo τόξευμα LXX Pr.25.18, φιάλη ID 1441A.1.20, cf. 1432Ba.1.103 (ambas II a.C.), ὁρμίσκον ID 1409Ba.1.103 (II a.C.)
•subst. τὸ ἀκιδωτόν quizá aguja o prendedor para el cabello o un tipo de fíbula para el manto PMich.262.12 (I d.C.)
•ἀκιδωτόν· βέλος χωρὶς σιδήρου Hsch.
2 provisto de puntas, arponado de tipos de flechas τὰ μὲν ἀκιδωτά, τὰ δὲ χωρὶς ἀκίδων Paul.Aeg.6.88.2, cf. Sud.s.u. ἀκίδας.
3 provisto de anzuelos ref. a un aparejo de pesca del tipo del palangre o el espinel ἀκιδωτός ὅρμος· συγκείμενος ἐκ πολλῶν ἀκίδων Phot.α 751, AB 371.24 (= An.Bachm.61.27)
•subst. τὰ ἀκιδωτά en una lista de aparejos de pesca, Poll.1.97.
II bot., subst.
1 ὁ ἀκιδωτός = sanguinaria, Paronychia capitata Ps.Dsc.4.54.
2 τὸ ἀκιδωτόν = perejil silvestre Ps.Dsc.2.175
•tragacanto, Astragalus balearicus Dsc.3.15.
German (Pape)
[Seite 73] zugespitzt, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκῐδωτός: -ή, -όν, = τῷ προηγ., Πολυδ. 1. 97., 10.133, Α. Β. 331, Ἡσυχ. II. τὸ ἀκ., φυτόν, = ποτήριον, ΙΙ, Διοσκ. 3.15.
Greek Monolingual
-ή, -ό και αγκιδωτός (Α ἀκιδωτός, -ή, -ὸν) ἀκίς
οξύς, αιχμηρός.
