μεσηγύ
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
Ep. μεσσηγύ, before a vowel or metri gr. μεσσηγύς—all in Hom.; μεσηγύς only in Orph.Fr.94: Adv., I of Space, 1 abs., in the middle, between, οὐδέ τι πολλὴ χώρη μεσσηγύς 11.23.521, cf. 11.573; μηδέ τι μεσσηγύς γε . . πάθῃσι in mid-voyage, Od.7.195. 2 more freq. c. gen., between, ὤμων μ. 11.8.259; στηθέων Theoc.25.237; Κουρήτων τε μ. καὶ Αἰτωλῶν 11.9.549; μ. γαίης τε καὶ οὐρανοῦ 5.769; μ. Ἰθάκης τε Σάμοιό τε Od.4.845; μ. κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος Hes.Sc.417; μ. θέρεός τε καὶ ὑετίου κρυστάλλου Eratosth.16.16. II of Time, meanwhile, Aret.CA1.10; μεσηγὺ τούτου τοῦ χρόνου Hp. Fract.8. III as Subst., τὸ μεσηγύ the part between, h.Ap.108, Thgn.553; τὸ μ. τῶν ὠμοπλατέων Hp.Art.16; ἤματος τὸ μεσηγύ noon, Theoc.25.216. IV of quality, Orph. l.c. [ῠ exc. Od.4.845 μεσσηγὺς Ἰθάκης τε . . .]
German (Pape)
[Seite 137] ep. auch μεσσηγύ, vor einem Vokal und um Position zu machen μεσηγύς u. μεσσηγύς, = μέσος, inder Mitte, mitten; – a) vom Raume; absolut, Il. 11, 573. 20, 370. 23, 521; – c. gen., in der Mitte von, zwischen, μεταφρένῳ ἐν δόρυ πῆξεν, ὤμων μεσσηγύς Il. 8, 258, Κουρήτων τε μεσηγὺ καὶ Αἰτωλῶν 9, 545, öfter; auch Hes. Sc. 417. – b) von der Zeit, inzwischen, unterdessen, μηδέ τι μεσσηγύς γε κακὸν καὶ πῆμα πάθῃσι Od. 7, 195; Ap. Rh. 2, 307. 3, 665. – c) substantivisch, τὸ μεσσηγύ, das Zwischenliegende, der Zwischenraum; H. h. Ap. 108; τὸ μεσσ. ἤματος, die Mitte oder Hälfte des Tages, Theocr. 25, 216, vgl. 237. [Das an sich kurze υ ist in μεσσηγύς in der Vershebung Od. 4, 845 lang gebraucht.]
