ἑσπέρα

English (LSJ)

Ion. ἑσπ-έρη, ἡ, prop. fem. of ἕσπερος:    I (sc. ὥρα), evening, ἑσπέρας at eve, Pi.P.4.40, Eup.322, Pl.Phd.59e, al. ; τῆς ἑσπέρας Alex.125.7 ; also ἑσπέρην Hp.Mul.2.121 ; ἀπὸ ἑσπέρας εὐθύς just at nightfall, Th.3.112 ; ἄκρᾳ σὺν ἑσπέρᾳ Pi.P.11.10 ; πρὸς ἑσπέραν towards evening, Ar.V.1085, X.HG1.1.30, Ev.Luc.24.29 ; εἰς ἑσπέραν Pl.Smp.223d ; ἐπειδὴ ἑσπέρα ἦν ib.220c ; ἐπεὶ πρὸς ἑσπέραν ἦν X.HG4.3.22 ; ἑσπέρας γιγνομένης Pl.R.621a ; περὶ ἑσπέραν βαθεῖαν late in the evening, Plu.2.179e : metaph., ὁ βίος ἑσπέραν ἄγει life is wearing to its eve, Alex.228; ἑ. βίον Anon. ap. Arist.Po.1457b24: pl., διχομήνιδες ἑσπέραι evenings when the moon is full, Pi.I.8(7).47.    2 night, μίαν ἑ. αὐλισάμενος J.BJ5.2.1.    II (sc. χώρα) the west, πρὸς ἑσπέραν φέρει E.Or.1260 ; ἡ πρὸς ἑσπέρην [χώρη] Hdt.1.82, cf. 3.115 ; τὸ πρὸς ἑσπέρης Id.8.130, 132, 4.38 ; τὰ πρὸς ἑσπέραν Th.6.2 ; τὴν ἀνατολὴν ποιεῖσθαι ἀφ' ἑσπέρας Arist.Mete.345a3, cf. 344b34 ; τὰ πνεύματα πνεῖ τῆς δείλης ἀπὸ τῆς ἑ. Thphr.Vent.47 : metaph. in political sense, τὰ προφαινόμενα ἀπὸ τῆς ἑ. νέφη Plb.5.104.9, cf. 9.37.10: Ἑ., ἡ, the Western Empire, Agath.4.29,5.16.

German (Pape)

[Seite 1043] ἡ, der Abend, die Abendzeit; ἑσπέρας, Abends, Pind. Ol. 3, 21 P. 4, 40; ἄκρᾳ σὺν ἑσπέρᾳ, mit dem Ende des Abends, mit Einbruch der Nacht, 11, 10; auch im plur., die Abendstunden, I. 7, 44; πρὸς ἑσπέρᾳ Ar. Vesp. 1085; in Prosa die gew. Form, ἐπειδὴ ἑσπέρα ἦν Plat. Conv. 220 c; ἑσπέρας γιγνομένης Rep. X, 621 a; häufig ἑσπέρας, Abends; εἰς ἑσπέραν Conv. 223 d, wie Xen. An. 3, 1, 3, auf den Abend; ἀφ' ἑσπέρας εὐθύς Thuc. 3, 112; πρωῒ καὶ πρὸς ἑσπέραν, früh u. Abends, Xen. Hell. 1, 1, 30, wie ἐπεὶ πρὸς ἑσπέραν ἦν 4, 3, 22; übertr., ὁ βίος ἑσπέραν ἄγει Alezis in Stob. Fl. 116, 19, wie Arist. poet. 21 das Alter βίου ἑσπέρα heißt. – Von der Himmelsgegend, πρὸς ἑσπέραν φέρει Eur. Or. 1260; τὰ πρὸς ἑσπέραν, die westlichen Gegenden, Thuc. 6, 2, wie Xen. Cyr. 1, 1, 5 u. Sp. – Vgl. ἕσπερος.

Greek (Liddell-Scott)

ἑσπέρα: Ἰων. -έρη, ἡ, Λατ. vespera, κυρ. θηλ. τοῦ ἕσπερος· Ι. (ἐξυπακ. ὥρα), ἑσπέρα, «βράδυ» (παρ’ Ὁμ. ἕσπερος), Ἡρόδοτ. 1. 142, Πίνδαρ., κτλ.· ἑσπέρας, κατὰ τὴν ἑσπέραν, τὸ «βράδυ», Πινδ. Π. 4. 70, Εὔπολ. ἐν Ἀδήλ. 28, Πλάτ., κλ.· τῆς ἑσπέρας Ἄλεξ. ἐν «Λέβητι» 3. 8· ὡσαύτως, ἑσπέρην Ἱππ. 644. 25· ἀπὸ ἑσπέρας εὐθὺς Θουκ. 3. 112· ἀνατολὴν ποιεῖσθαι ἀφ’ ἑσπ. Ἀριστ. Μετεωρολ. 1. 7, 12· ἐφ’ ἑσπέρας Meineke Κωμ. Ἀποσπ. 5. σ. 52· οὕτως, ἄκρᾳ σὺν ἑσπέρᾳ Πινδ. Π. 11. 18· πρὸς ἑσπέρᾳ Ἀριστ. Σφ. 1085· εἰς ἢ πρὸς ἑσπέραν, κατὰ τὸ «βράδυ», Πλάτ. Συμπ. 223D, Ξεν. Ἑλλ. 1. 1, 30· ἐπειδὴ ἑσπέρα ἦν Πλάτ. Συμπ. 220C· ἐπεὶ πρὸς ἑσπέραν ἦν Ξεν. Ἑλλ. 4. 3, 22· ἑσπέρας γιγνομένης Πλάτ. Πολ. 621Α· περὶ ἑσπ. βαθεῖαν, ἀργὰ τὸ «βράδυ», Πλούτ. 2. 179D: - μεταφ., ὁ βίος ἑσπέραν ἄγει, κλίνει πρὸς τὸ τέλος του, Ἄλεξ. ἐν «Τιτθῇ» 3· βίου ἑσπ. παρ’ Ἀριστ. ἐν Ποιητ. 21, 13: - ἐν τῷ πληθ., αἱ ἑσπεριναὶ ὧραι, Dissen. ἐν Πινδ. Ι. 744. ΙΙ. (ἐξυπακ. χώρα), τὸ πρὸς δυσμὰς μέρος τοῦ κόσμου, ἡ πρὸς δυσμάς, Λατ. occidens, ὡς τὸ Γερμ. Abend, πρὸς ἑσπέραν Εὐρ. Ὀρ. 1260· πληρέστερον, ἡ πρὸς ἑσπέρην χώρη Ἡρόδ. 1. 82· τὸ πρὸς ἑσπέρης ὁ αὐτ. 8. 130· οὕτω, τὰ πρὸς ἑσπέραν Θουκ. 6. 2.