δρασμός
τὸ δὲ ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ δοκεῖ καὶ σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι: ἢ οὔ → but doing what one thinks fit without intelligence is—as you yourself admit, do you not?—an evil
English (LSJ)
Ion. δρησμός, ὁ, (διδράσκω)
A running away, flight, δρησμὸν βουλεύειν Hdt.5.124; δρησμῷ ἐπιχειρέειν Id.6.70; δρασμῷ κρυφαίῳ A.Pers.360; δρασμὸν εὑρεῖν ib.370: in pl., E.Or.1374 (lyr.), etc.: not freq. in Prose, δρασμῷ χρῆσθαι Aeschin.3.21, cf. Plb.5.26.14, BGU987.23 (i A. D.), Jul.Or.2.57b.
German (Pape)
[Seite 665] ὁ, ion. δρησμός, das Entlaufen, die Flucht; Aesch. Pers. 552. 562; Eur. öfter, auch im plur., I. T. 892; Her. 6, 70 u. A.; δρασμῷ χρῆσθαι, entlaufen, Aesch 3, 21.
Greek (Liddell-Scott)
δρασμός: Ἰων. δρησμός, ὁ· (διδράσκω)· - δραπέτευσις, φυγή, δρησμὸν βουλεύειν Ἡρόδ. 5. 124· δρησμῶ ἐπιχειρέειν ὁ αὐτ. 6. 70· δρασμῷ κρυφαίῳ Αἰσχύλ. Πέρσ. 360· δρασμὸν εὑρεῖν αὐτόθι 370· ἐν τῷ πληθ., Εὐρ. Ὀρ. 1374, κτλ.· σπάν. παρ’ Ἀττ. πεζοῖς, δρασμῷ χρῆσθαι Αἰσχίν. 56, 38.
