δημοκρατικός
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ή, όν,
A of or for a democracy, νόμοι Pl.R.338e; δημοκρατικόν τι δρᾶν to do a popular act, Ar.Ra.952; τὸ δίκαιον τὸ δ. Arist.Pol.1280a9. Adv. -κῶς D.S.2.32, Str.6.3.4. II of persons (δημοτικός is more usu. in this sense), favouring democracy or suited to democracy, Lys.25.8, Pl.R.571a, Arist.EN1131a27.
German (Pape)
[Seite 563] ή, όν, zur Demokratie gehörig, demokratisch; νόμοι Plat. Rep. I, 338 e; πολιτεία Arist. Pol. 3, 17; Pol. 4, 1; συμμαχία, Bündniß mit einem demokratischen Staat, 10, 23; demokratisch gesinnt, Plat. Rep. IX, 571 a; Arist. Eth. Nic. 5, 6; auch = dem Volke ergeben.
Greek (Liddell-Scott)
δημοκρᾰτικός: -ή, -όν, ὁ ἀνήκων ἢ κατάλληλος πρὸς δημοκρατίαν ,νόμοι Πλάτ. Πολ. 338Ε· δημοκρατικόν τι δρᾶν, ἐνεργῶ πρᾶξιν δημοτικήν, ἀρεστὴν τῷ δήμῳ, Ἀριστοφ. Βατρ. 952· τό δίκαιον τό δημ. Ἀριστ. Πολ. 3. 9, 1.- Ἐπίρρ. -κῶς Στράβ. 280, Διόδ. 2. 32. ΙΙ. ἐπὶ προσώπων, ὁ εὔνους τῇ δημοκρατίᾳ, ἔχων φρονήματα δημοκρατικά, Λυσ. 171. 36, Πλάτ. Πολ. 571Α, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 5. 3, 7· ἀλλὰ τὸ δημοτικὸς εἶναι κοινότερον ἐπὶ προσώπων.-Πρβλ. Κόντου Γλωσσ.Παρατ. σ. 119 κἑξ.
