ἀγαίομαι
μὴ ἐν πολλοῖς ὀλίγα λέγε, ἀλλ΄ ἐν ὀλίγοις πολλά → don't say little in many words, but much in a few words (Stobaeus quoting Pythagoras)
English (LSJ)
Ep. and Ion. for ἄγαμαι, only pres. and impf.: I in bad sense (cf. ἄγη 11), 1 c. acc. rei, to be indignant at, ἀγαιομένου κακὰ ἔργα Od.20.16: look on with jealousy or envy, οὐδ' ἀγαίομαι θεῶν ἔργα Archil.25. 2 c. dat. pers., to be wroth or indignant with, τῷ . . Ζεὺς αὐτὸς ἀγαίεται Hes.Op.333; ἀγαιόμενοί τε καὶ φθονέοντες αὐτῇ Hdt.8.69 (cf. Sch. Od.20.16). II in good sense, admire, τι Opp H.4.138; abs. in part., A.R.1.899, 3.1016; οἴνῳ ἀγαιομένη κούρῳ Διός Orph.Fr.204; ἀγαίετο θυμός Hes.Fr.81.4.
German (Pape)
[Seite 7] (ἀγάομαι, ἄγαμαι), nur praes., verwundert, unwillig sein, Hom. nur Odyss. 20, 16 ἀγαιομένου κακὰ ἔργα, Apoll. Lex. Hom. p. 8, 14 erklärt καταπλησσομένου, vgl. Scholl.; – zürnen, Hes. τῷ δὴ Ζεὺς ἀγαίεται O. et D. 331 (VLL. χολοῦται); beneiden, ἀγαιόμενοι καὶ φθονέοντες τῇ Ἀρτεμισίῃ Her. 8, 69, dem εὖνοι ὄντες entgegengesetzt; Archil. frg. 2 θεῶν ἔργα οὐδ' ἀγ.; Ap. Rh. 3, 1915 hat Brunk richtig aus den mss. ἀγαλλομένη hergestellt.
Greek (Liddell-Scott)
ἀγαίομαι: Ἐπ. καὶ Ἰων. ἀντὶ ἄγαμαι, ἀλλὰ μόνον ἐν χρήσει ἐν τῷ ἐνεστ. καὶ πάντοτε ἐπὶ κακῆς σημασίας (πρβλ. ἄγη ΙΙ). 1) μ. αἰτ. πράγμ. ἀγανακτῶ διά τι, ἀγαιομένου καινὰ ἔργα, Ὀδ. Υ. 16: βλέπω μετὰ φθόνου ἢ ζηλοτυπίας, οὐδ’ ἀγαίομαι θεῶν ἔργα, Ἀρχίλ. 25· πρβλ. Ὀππ. Ἁλ. 4, 138. 2) μετὰ δοτ. προσώπ. εἶμαι ὠργισμένος ἢ ἀγανακτῶ κατά τινος, τῷ .. Ζεὺς αὐτὸς ἀγαίεται, Ἡσ. Ἔργ. 331. ἀγαίομενοί τε φθονέοντες αὐτῇ Ἡρόδ. 8. 69, 1. 3) ἀπολύτως Ἀπολλ. Ρόδ. 1, 899.
