λύγξ
ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει → one would never discover the limits of soul, should one traverse every road—so deep a measure does it possess
English (LSJ)
(A), ὁ, ἡ, gen. λυγκός (λύγγα in E.Fr.863 is perh.
A f.l. for λύγκα, but cf. λύγγιος):—lynx, Felis lynx, h.Hom.19.24; βαλιαὶ λύγκες E.Alc.579 (lyr.), cf. Arist.HA500b15, Thphr.Fr.175, etc. II caracal, Felis caracal, Ael.NA14.6, Opp.C.3.85, etc. (cf. λυγγούριον). (OHG. luhs, Germ. luchs, Lith. lúšis.)
λύγξ (B), ἡ, gen. λυγγός, (λύζω)
A hiccup, Hp.Aph.5.58, al., Pl.Smp. 185d; λ. κενή an ineffectual retching, Th.2.49, cf. Aret CA2.4: masc. in pl., τοῖς λυγξί Gal.1.356, but fem. in Id.15.846. II λύγγα θηρατηρίαν dub. l. in S.Fr.474.1.
German (Pape)
[Seite 67] υγγός, ἡ, der Schlucken; Thuc. 2, 49, παῦσαί με τῆς λυγγός Plat. Conv. 185 d, wo er auch sagt τυχεῖν αὐτῷ τινα λύγγα ἐπιπεπτωκυῖαν. – Auch das Schluchzen, Weinen, Sp. λυγκός, ὁ, ἡ, der Luchs; H. h. 18, 24; βαλιαί, Eur. Alc. 582; Opp. Cyn. 3, 85; Arist. u. A. – Spätere scheinen den gen. auch λυγγός gebildet zu haben, s. Jacobs Anth. Pal. p. 91.
Greek (Liddell-Scott)
λύγξ: ὁ, ἡ, γεν. λυγκὸς (λύγγα ἐν Εὐρ. Ἀποσπ. 855 εἶναι ἡμαρτημ. γραφ. ἀντὶ λύγκα)· σαρκοφάγον τι ζῷον, Felis lynx, Ὁμ. Ὕμν. 18. 24· βαλιαὶ λύγκες Εὐρ. Ἄλκ. 579, πρβλ. Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 2. 1, 33, κτλ. (Ἀρχ. Γερμ. luhs, Γερμ. luchs, Λιθ. luszis). - Πρβλ. Ἡρῳδιαν. Β΄, 758. 32.
