ἀκέφαλος

English (LSJ)

ον,

   A headless: οἱ ἀ., fabulous creatures in Libya, Hdt.4.191; ἀ. ταῦροι J.BJ4.8.4.    2 without beginning, λόγος, μῦθος, Pl.Phdr.264c, Lg.752a; without peroration, μῦθος Luc.Scyth.9; of verses which lack the first mora, Heph.6.2,al., cf. Ath.14.632d. Adv. -λως, ἐμβάλλειν τοῖς πράγμασι Hermog.Inv.2.7.    3 αἵρεσις ἀ. sect with no known head, Suid.; ἀ., οἱ, Just.Nov.109 Praef.    II = ἄτιμος, Artem.1.35; cf. Lat. capite deminutus.

Greek (Liddell-Scott)

ἀκέφᾰλος: -ον, ἄνευ κεφαλῆς· οἱ ἀκέφαλοι, μυθώδη ὄντα ἐν Λιβύῃ, Ἡρόδ. 4.191· πρβλ. Πλίν. 5.8. 2) ἄνευ ἀρχῆς, λόγος, μῦθος, Πλάτ. Φαῖδρ. 264C, Νόμ. 752Α· στίχοι ἀκ., ἑξάμετροι ἀρχόμενοι ἀπὸ βραχείας συλλαβῆς, Ἀθήν. 632D, Γαισφ. Ἡφαιστ. σ. 181. 3) αἵρεσις ἀκ., = αἵρεσις ἄνευ γνωστῆς τινος κεφαλῆς, Σουΐδ., κτλ., ἀκέφαλοι = σχισματικοί, Ἐκκλ. ΙΙ. = ἄτιμος, τὸ τοῦ Ὁρατίου capitis minor, Ἀρτεμίδ. 1.35.