διατετραίνω
Ποιητὴς, ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς Μούσης καθίζηται, τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν → Whenever a poet is seated on the Muses' tripod, he is not in his senses
English (LSJ)
fut. (Ion.)
A -τετρανέω Hdt. (v. infr.), or -τρήσω Apollod. Poliorc.148.3: aor. -έτρησα Plu.2.370b, App.Mith.26:—Med., -τρήσαιο Gal.4.708:—Pass., aor. part. -τρηθείς BGU321.13: pf. part. -τετρηυένος Apollod.Poliorc.152.2:—bore through, κεφαλάς Hdt. 3.12; ᾠόν Plu.l.c.:—Med., aor., ὦτα διετετρήνατο Ar.Th.18:—διατελ-διατιτραίνω Thphr.CP1.17.9 (Pass.); also (as if from διατίτρημι) part. διατιτράντες D.C.69.12, impf. διετίτρη App.Pun.122:—late pres. διατιτράω Suid.: impf. διετίτρων App.Hisp.77; διετίτρα Gal.14.18.
German (Pape)
[Seite 606] durchbohren, durchlöchern; Her. 2, 11; διατετρανέεις 3, 12. – Med., διετετρήνατο, Ar. Th. 18. – Vgl. διατιτράω.
Greek (Liddell-Scott)
διατετραίνω: μέλλ. -τρανέω, Ἀττ. -τρανῶ, ἢ -τρήσω· - διατρυπῶ, κάμνω ὀπὴν ἔν τινι, τι Ἡρόδ. 2, 11., 3. 12· κατὰ μέσ. ἀόρ. διετετρήνατο Ἀριστοφ. Θεσμ. 18· - ὁ Θεόφρ. (Αἰτ. Φ. 1. 17, 9) ἔχει διατιτραίνω· καὶ παρὰ τοῖς μεταγεν. πεζοῖς εὑρίσκομεν ἐνεστῶτα διατιτράω, Ἀππ. Καρχ. 8. 122· καὶ μετοχὴ ὡς ἐκ τοῦ διατίτρημι, διατιτράντες ὁδοὺς Δίων Κ. 69. 12.
