ἄφθογγος
Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
English (LSJ)
ον,
A voiceless, speechless, h.Cer.198, Hdt.1.116; φόβῳ ἄ. A.Pers. 206; ἄ. εἶναι remain silent, Id.Eu.448; ἄ. ἄγγελος a beacon-fire, Thgn.549; ἀφθόγγῳ φθεγγομένα στόματι, of an epitaph, Epigr.Gr.234.4 (Smyrna). 2 ἄφθογγα (sc. γράμματα) mutes, Pl.Phlb. 18c, Cra.424c. II Pass., = ἄφατος, not to be spoken of, γάμοι S. Fr.618 (dub.).
German (Pape)
[Seite 410] 1) lautlos, stumm, H. h. Cer. 198; Her. 1, 116; Tragg., z. B. Aesch. Eum. 726 Soph. Ai. 304; von Thieren, Eur. Hipp. 646 Tr. 666. – 2) τὰ ἄφθογγα, = ἄφωνα, sc. γράμματα, Consonanten, Plat. Crat. 424 c.
Greek (Liddell-Scott)
ἄφθογγος: -ον, ὁ μὴ φθεγγόμενος, ἄφωνος, ἄλαλος, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δήμ. 198, Ἡρόδ. 1. 116, Αἰσχύλ. Πέρσ. 206, κτλ.· ἄφθογγος εἶναι, σιωπᾶν, ὁ αὐτ. Εὐμ. 448· ἄφθ. ἄγγελος, ἐπὶ πυρσοῦ, Θέογν. 549· ἀφθόγγῳ φθεγγομένα στόματι, ἐπὶ ἐπιταφίου, Ἐπιγράμμ. Ἑλλ. 234. 4. 2) ἄφθογγα (ἐνν. γράμματα) Πλάτ. Θεαίτ. 203Β, Κρατ. 424C (ἴδε λέξ. ἄφωνος). ΙΙ. Παθ., ἄφατος, Σοφ. Ἀποσπ. 548.
