ἀσύμφωνος

English (LSJ)

Att. ἀξ-, ον,

   A not harmonious, Pl.R.402d; χορδή D.H. Comp.11.    2 metaph., discordant, at variance, ἐμαυτῷ Pl.Grg. 482c; ἕξεις Ocell.4.13; πρὸς ἀλλήλους Act.Ap.28.25, Arr.An.Prooem. (Comp.). Adv. -νως Pl.Lg.860c; τοῖς αὐτοῖς Arg.Str.I.    II not speaking the same language, πρὸς ἄλληλα Pl.Plt.262d, cf. Lg.777d; ἀ. ταῖς διαλέκτοις D.S.17.53.

German (Pape)

[Seite 380] 1) nicht dieselbe Sprache redend, ἄμικτα καὶ ἀσύμφ. πρὸς ἄλληλα Plat. Polit. 262 d; vgl. Legg. VI, 777 d. – 2) nicht im Einklang, χορδὴν κρούειν D. Hal. C. V. 11; nicht übereinstimmend, uneins, τινί Plat. Gorg. 482 c; πρὸς ἀλλήλους N. T.; καὶ ἀνάρμοστος Plut. Agis 10.

Greek (Liddell-Scott)

ἀσύμφωνος: παλ. Ἀττ. ἀξύμφωνος, ον, μὴ συμφωνῶν κατὰ τὸν ἦχον, μὴ ἁρμονικός, Πλάτ. Πολ. 402D· χορδὴ Διον. Ἁλ. π. Συνθ. 11. 2) μεταφ. ὡς καὶ νῦν, ὁ διαφωνῶν πρός τινα, ἑμαυτῷ ἀσύμφωνον εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν Πλάτ. Γοργ. 482C· πρὸς ἀλλήλους, Πράξ. Ἀπ. κη΄, 25: - Ἐπίρρ. ἀσυμφώνως Πλάτ. Νόμ. 860C. ΙΙ. μὴ λαλῶν τὴν αὐτὴν γλῶσσαν, πρός τινα ὁ αὐτ. Πολιτικ. 262D, πρβλ. Νόμ. 777D· ἀσ. ταῖς διαλέκτοις Διόδ. 17, 53.