ἠΐθεος
Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either
German (Pape)
[Seite 1157] ὁ (att. zsgzgn ᾔθεος, nur p., ᾐθέων λεκτοί Soph. O. R. 18; Eur. Phoen. 952), der mannbare, unvermählte Jüngling, Junggeselle, Il. 11, 60 Od. 6, 63; dah. παρθένος ἠΐθεός τε verbunden, Il. 18, 593. 22, 127, wie Her. 3, 48; Tim. lex. Plat. erkl. ἄφθαρτος πρὸς γυναῖκας, u. so sagt Plat. μέχρι παιδογονίας ἠΐθεοι καὶ ἀκήρατοι γάμων τε ἁγνοὶ ζῶσιν, Legg. VIII, 840 d, u. stellt ihnen γεγαμηκότα gegenüber, IX, 877 e; ἠΐθεον ἔτι ὄντα Dem. 59, 22; Sp., Ἴασος μὲν ᾔθεος ἔμενε, Δάρδανος δὲ ἄγεται γυναῖκα D. Hal. 1, 61. – Das fem. ἠΐθεαι hat Nic. bei Ath. XV, 684 c, wie Antp. Sid. 2 (IX, 241). – Die Ableitung ist dunkel, vgl. αἰζηός, nach Döderlein von αἴθω.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ, ἡ)
ὁ ἠΐθεος, jeune homme non encore marié, jeune garçon ; par contr. ᾔθεος κόρη, jeune fille.
Étymologie: cf. αἴθω.
