ἀπιθέω
Ὥσπερ οἱ ἐρωτικοὶ ἀπὸ τῶν ἐν αἰσθήσει καλῶν ὁδῷ προϊόντες ἐπ' αὐτὴν καταντῶσι τὴν μίαν τῶν καλῶν πάντων καὶ νοητῶν ἀρχήν → Just as lovers systematically leave behind what is fair to sensation and attain the one true source of all that is fair and intelligible
English (LSJ)
(πείθω) Ep. form of ἀπειθέω, c. dat., freq. in Hom. usu. with neg., οὐκ ἀπίθησε μύθῳ he
A disobeyed not the words, Il.1.220, cf. 6.102,al.: abs., ib.16.458: once c. gen., οὐδ' ἀπίθησε θεὰ . . ἀγγελιάων h.Cer.448: used in S.Ph.1447 (anap.). II fail to persuade, οὐδ' ἀπίθησέ νιν (ϝιν Herm.) Pi.P.4.36.
German (Pape)
[Seite 291] p. = ἀπειθέω, Hom. oft in der Form ἀπίθησε (ν), Iliad. 3, 120 ὁ δ' ἄρ' οὐκ ἀπίθησ' Ἀγαμέμνονι, Od. 23, 369 ἀπίθησαν, Iliad. 24, 300 ἀπιθήσω, 10, 129 ἀπιθήσει; stets mit der Negation, Iliad. 1, 220 οὐδ' ἀπίθησεν μύθῳ Ἀθηναίης, er war der Rede nicht ungehorsam, d. h. Homerisch: er gehorchte willig, schnell; 2, 166 οὐδ' ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη, sie gehorchte mit Eifer. – Pind. P. 4, 36; Soph. Phil. 1432; τινός H. h. Cer. 448 Sp. D.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπῐθέω: μέλλ. -ήσω, (πείθω) Ἐπ. τύπος τοῦ ἀπειθέω μετὰ δοτ., συχν. παρ’ Ὁμ. καὶ συνήθως μετ’ ἀρνήσεως οὐδ. ἀπίθησεν μύθῳ, δὲν ἐδείχθη ἀπειθὴς εἰς τὸν λόγον..., Ἰλ. Α. 220, κτλ. , πρβλ. Ζ. 102 κ. ἀλλ.· ἅπαξ μετὰ γεν., οὐδ’ ἀπίθησε θεὰ… ἀγγελιάων Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δήμ. 448: -ὁ Σοφ. ἐχρήσατο τῇ λέξει ἅπαξ ἐν ἀναπαιστ. στίχῳ, οὐκ ἀπιθήσω τοῖς σοῖς μύθοις Φιλοκτ. 1447.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
1 ne pas ajouter foi : οὐδ’ ἀπίθησε OD et il ne fut pas incrédule;
2 ne pas obéir ; τινι à qqn.
Étymologie: ἀπιθής.
