ἀορτή

English (LSJ)

ἡ, (ἀείρω) in pl.,

   A = βρόγχια, Hp.Loc.Hom.14 (where Littré reads ἀορτρέων, -τρῃσι), Coac.394, cf. Ruf.Onom.159.    2 the arteries springing from the heart, i.e. aorta and pulmonary artery, Hp.Cord.10; esp. in sg., the aorta, Arist.HA496a7, 513b4, etc.: in pl., arteries, Poll.2.205.    II knapsack that hung from the shoulders, Men.331, Diph.40, Posidipp.10, cf. Poll.7.79, 10.139.    III point of suspension of a balance, Theol.Ar.29.

German (Pape)

[Seite 273] (ἀείρω), ἡ, die große aus dem linken Herzbeutel aufsteigende Schlagader, Aorta, Arist. H. A. 1. 17. Bei Hippocr. auch die beiden Enden der Luftröhre, mit welchen sie in die Lunge ausläuft, woran diese gleichsam hängt, sonst βρόγχια. – Nach Poll. 10, 139 auch ein (von den Schultern herabhängender) Kleidersack, ἀορτάς Posidipp. ibd., wie Diphil. ib. 137 u. Men. 7, 79; Suid. v. ἀορτήν nennt es macedonisch; ἀορτής ist nicht als nom. anzunehmen.

Greek (Liddell-Scott)

ἀορτή: ἡ, (ἀείρω) κατὰ πληθ. τὰ κατώτατα ἄκρα τῆς τραχείας ἀρτηρίας, τὰ αὐτὰ καὶ βρόγχια Ἱππ. Περὶ τόπων 415· (ἔνθα ὅμως ὁ Littré ἀναγινώσκει ἀορτρέων, -τρῃσι). 2) μεταγεν. Καθ’ ἑνικ. ἡ ἀρτηρία (φλέψ κατ’ Ἀριστ.), ἥτις ἄρχεται ἀπὸ τῆς ἀριστερᾶς κοιλίας τῆς καρδίας, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 1. 17, 14., 3. 3, 7., 3. 5, 1., κ. ἀλλ.· κατὰ πληθ. αἱ ἀρτηρίαι, Πολυδ. Β΄, 205. ΙΙ. σακκίδιον κρεμάμενον ἐκ τῶν ὤμων, Μένανδ. ἐν «Μισογύνῃ» 11, Δίφιλ. ἐν «Ἐπιδικατομένῳ», Ποσείδιππ. ἐν «Ἐπιστάθμῳ» 1. πρβλ. Πολυδ. Ζ΄, 79., Ι΄, 139: ― καθ’ Ἡσύχ. «ἀορτή· ὑπὸ Μακεδόνων ἄγγος δερμάτινον ἱματίων» καὶ ἀρσ. «ἀόρτης· ξιφιστὴς» ὁ αὐτ.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
1 aorte;
2 au pl. les bronches;
3 sac ou besace.
Étymologie: ἀείρω.