δύσφημος

English (LSJ)

Dor. -φᾱμος, ον,

   A of ill omen, boding, Hes.Op.735; opp. εὔφημος, E.Andr. 1144, Pl.Hp.Ma.293a. Adv. -μως, ἱερουργεῖν Zen.4.95.    II slanderous, shameful, ἔπη Thgn.307; λόγος Men. 715; abusive, Plu.Luc.18. Adv. -μως Phryn.PSp.62 B.    III of ill fame, evil, κλέος Pi.N.8.37.

German (Pape)

[Seite 690] 1) von böser Vorbedeutung; Hes. O. 733; κραυγή Eur. Andr. 1145; Hec. 195; vgl. Plat. Hipp. mai. 293 a. – 2) κλέος, übler Ruf; Pind. N. 8, 37; schmähend, βλασφημίαι Hdn. 8, 5, 3; vgl. ὁ λοιδορῶν δυσφήμῳ λόγῳ Men. fr. inc. 169; Plut. Luc. 18.

Greek (Liddell-Scott)

δύσφημος: Δωρ. -φᾱμος, ον, κακὰ οἰωνιζόμενος, ἀπαίσιος, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 733· ἀντίθ. εὔφημος, Εὐρ. Ἀνδρ. 1144, κτλ. ΙΙ. κακολόγος, ὑβριστικός, ἔπη Θέογν. 307 Bgk., πρβλ. Μένανδ. ἐν Ἀδήλ. 169. ΙΙΙ. κακὴν ἔχων φήμην, κλέος Πίνδ. Ν. 8. 62.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
de mauvais augure.
Étymologie: δυς-, φήμη.