ἔκκλισις

English (LSJ)

εως, ἡ,

   A turning out of one's course, deflexion, τῆς σελήνης Plu.2.929c (pl.).    2 tendency, Arist.Pr.863b24.    II dislocation, Hp.Art.62.    III avoidance, refusal, opp.αἵρεσις, Cleanth.Stoic.1.129(pl.) ; opp.ἐκλογή, Stoic.3.190 ; opp. ὄρεξις, Epict.Ench.2 ; τῶν ὀχληρῶν S.E.M.1.51 ; τῆς βλάβης Gal.13.124, cf. Plot.1.4.6, etc.    IV moral declension, ib.8.15.

German (Pape)

[Seite 763] ἡ, das Abweichen; τῆς σελήνης Plut. fac. orb. lun. 16 M.; das Vermeiden, Ggstz ὄρεξις, Epict. enchir. 1.

Greek (Liddell-Scott)

ἔκκλισις: -εως, ἡ, τὸ παρεκλίνειν ἐκ τῆς τακτικῆς πορείας, λοξοδρομία, Πλούτ. 2. 929C. ΙΙ. ἐξάρθρωσις, Ἱππ. π. Ἄρθρ. 827.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
1 déclinaison d’un astre;
2 action d’éviter.
Étymologie: ἐκκλίνω.