θρηνητής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,= θρηνητήρ, A.Ag.1075, BGU34 iv 4 (iii A.D.).

German (Pape)

[Seite 1217] ὁ, dasselbe, Aesch. Ag. 1045.

Greek (Liddell-Scott)

θρηνητής: -οῦ, ὁ, = θρηνητήρ, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1075.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
qui se lamente sur, gén..
Étymologie: θρηνέω.