κατακληρονομέω

English (LSJ)

   I c. acc. rei,    1 obtain as one's assured possession, LXXSi.4.16.    2 leave as an inheritance, τοῖς υἱοῖς τὰ ὑπάρχοντα ib.De.21.16.    3 assign as a possession, ib.3.28, 12.10, Act.Ap.13.19.    II c. acc. pers., make one's heir, LXX 2 Ki.7.1.

German (Pape)

[Seite 1353] durch Erbschaft bekommen, erben, Sp.; τινά, zum Erben machen; τινά τι, Einen Etwas erben lassen, ihm eine Erbschaft geben, LXX; durchs Loos vertheilen, LXX.

Greek (Liddell-Scott)

κατακληρονομέω: Ι. μετ’ αἰτ. πράγμ., 1) κληρονομῶ, λαμβάνω διὰ κληρονομίας, Ἑβδ. 2) ἀφίνω ὡς κληρονομίαν, διαμοιράζω, αὐτόθι. 3) διὰ κλήρων μοιράζω, αὐτόθι. ΙΙ. μετ’ αἰτ. προσ., κάμνω τινὰ κληρονόμον τινός, αὐτόθι.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
1 posséder à titre d’héritage, hériter;
2 instituer par héritage;
3 diviser ou distribuer par lots.
Étymologie: κατά, κληρονομέω.