κοπή

English (LSJ)

ἡ,

   A cutting, χόρτος εἰς κοπὴν καὶ ἐπινομήν POxy.499.15 (ii A. D.).    2 cutting in pieces, slaughter, LXX Jo.10.20, Ep.Hebr.7.1.    3 κ. τριχός, tax levied on γερδιοραβδισταί, PAmh.2.119.4 (200 A. D.), cf. PFay.58.7 (ii A. D.).    4 breaking up, [νεφῶν] Arist.Mu. 394a34.    5 pounding in a mortar, Alex.Aphr.Pr.1.67.    6 dressing of stone, CPHerm.127 (iii A. D.).    7 striking, minting, νομίσματος Inscr.Délos 461 Aa76 (ii B. C.).    8 divorce, Aq.De.24.3 (1).    II = κόπος 11, φλοίσβου μετὰ κοπήν S.Fr.479 codd. Eust. (sed leg. κόπον).

Greek (Liddell-Scott)

κοπή: ἡ, κτύπος, κτύπημα, σύγκρουσις, τῶν νεφῶν Ἀριστ. π. Κόσμ. 4, 7. 2) σύντριψις, κοπάνισμα ἐντὸς ἰγδίου, Ἀλεξ. Ἀφρ. Προβλ. 1. 67. 3) τομή, κατατομή, φόνος, σφαγή, Ἐπιστ. π. Ἑβρ. ζ΄, 1. ΙΙ. = κόπος ΙΙ, φλοίσβου μετὰ κοπὴν Σοφ. Ἀποσπ. 380.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
1 incision;
2 choc;
3 action de piler dans un mortier;
4 meurtre, carnage.
Étymologie: κόπτω.