Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

venor

From LSJ
Revision as of 09:10, 13 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (6_17)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these

Euripides, Suppliants, 968

Latin > English (Lewis & Short)

vēnor: ātus (
I inf. parag. venarier, Lucr. 5, 1248; gen. plur. part. venantum, Verg. A. 9, 551 al.), 1, v. dep. n. and a., to hunt, chase (cf.: capto, aucupor).
I Neutr.: qui venari solent, Cic. Fam. 2, 11, 2: quo me in silvam venatum vocas? Plaut. Men. 5, 2, 82: venatum in nemus ire parant, Verg. A. 4, 117: canum alacritas in venando, Cic. N. D. 2, 63, 158: tigris venatur, Val. Fl. 1, 493: tu praecipue curvis venare theatris, Ov. A. A. 1, 89.—Prov.: stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82: piscari in aëre, Venari autem jaculo in medio mari, id. As. 1, 1, 87.—Part. as subst.: voces venantum, of hunters, Phaedr. 1, 12, 7.—
II Act.: i modo, venare leporem, Plaut. Capt. 1, 2, 81: canibus leporem, dammas, Verg. G. 3, 410: vespae muscas grandiores venantur, Plin. 11, 21, 24, § 72: conchae hiantes venantur cibum, id. 32, 11, 54, § 154: fugientes cum mari pisces, id. 16, 1, 1, § 3.—
   B Trop., to hunt or seek after, to pursue a thing (mostly poet.): laudem modestiae, Auct. Her. 4, 3, 5: suffragia ventosae plebis, Hor. Ep. 1, 19, 37: viduas avaras frustis et pomis, id. ib. 1, 1, 78: viros oculis (filia), Phaedr. 4, 5, 4; cf.: amores, Ov. Med. Fac. 27.—Pass., Enn. Trag. 335; Prisc. p. 734 P.