redimiculum
Ἰὸς πέφυκεν ἀσπίδος κακὴ γυνή → Ipsum venenum aspidis mulier mala → Das reinste Natterngift ist eine schlechte Frau
Latin > English (Lewis & Short)
rĕdĭmīcŭlum: i (collat. form rĕdĭ-mīcŭla, ae, f., late Lat., Fulg. Serm. 5), n. redimio,
I a band.
I Lit.
1 A fillet, necklace, chaplet, frontlet, etc., Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76: habent redimicula mitrae, Verg. A. 9, 616; Ov. M. 10, 265; id. F. 4, 135: qui longa domi redimicula sumunt frontibus, Juv. 2, 84 al.; cf. Fest. p. 273 Müll.: redimicula sunt quibus mitra adligatur, Isid. Orig. 19, 31, 5.—
2 A girdle: redimiculum est, quod succinctorium sive bracile nominamus, quod descendens per cervicem et a lateribus colli divisum utrarumque alarum sinus ambit atque hinc inde succingit, etc. Hunc vulgo brachilem quasi brachialem dicunt, quamvis nunc non bracchiorum sed renum sit cingulum, Isid. Orig. 19, 33, 5.— *
II Trop., a bond, fetter, Plaut. Truc. 2, 4, 41.
Latin > French (Gaffiot 2016)
rĕdĭmīcŭlum,¹³ ī, n. (redimio), bandeau de front, cordon, bandelette, bande, ruban : Cic. Verr. 2, 3, 76 ; Virg. En. 9, 616 ; Juv. 2, 84 || ceinture : Isid. Orig. 19, 33, 5 || [fig.] lien : Pl. Truc. 395.
