μαχέομαι

French (Bailly abrégé)

1 seul. prés. ion., c. μάχομαι;
2 μαχέομαι-οῦμαι f. épq. et att. de μάχομαι.

opt. μαχέοιτο, -οίατο (Il. 1.272, 344), part. μαχειόμενος, μαχεούμενος, ipf. (ἐ）μαχόμην, iter. μα- χέσκετο, fut. μαχήσομαι, μαχέσσομαι, μαχεῖται, μαχέονται, aor. inf. μαχήσασθαι, μαχέσασθαι: fight, contend, usually in war, including single combat, but sometimes of friendly contest, Il. 23.621; and of wrangling, quarrelling with words, etc., Il. 1.304, Il. 5.875, Il. 9.32.