στεναγμός

English (LSJ)

ὁ,

   A sighing, groaning, Pi.Fr.168.4, A.Pers.896 (lyr., pl.), Fr.385 (pl.), S.OT30 (pl.), 1284, E.Or.959 (pl.), Pl.R.578a(pl.).

German (Pape)

[Seite 935] ὁ, das Seufzen, Aesch. Pers. 835; μέλας δ' Ἅιδης στεναγμοῖς καὶ γόοις πλουτίζεται. Soph. O. R. 30. oft bei Eur., auch in Prosa, Plat. neben ὀδυρμός, Rep. IX, 578 a; Folgende; καὶ μυγμός Plut. Coriol. 38.

Greek (Liddell-Scott)

στεναγμός: ὁ, τὸ στενάζειν, «ἀναστεναγμός», γογγυσμός, Πινδ. Ἀποσπ. 150. 4, Αἰσχύλ. Πέρσ. 896, Ἀποσπ. 382, Σοφ. Ο. Τ. 30, 1284, Εὐρ. Ὀρ. 959, Πλάτ. Πολ. 578Α.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
gémissement.
Étymologie: στενάζω.

English (Slater)

στεναγμός
   1 groaning “καὶ τότ' ἐγὼ σαρκῶν τ ἐνοπὰν λτ;γτ; ἠδ ὀστέων στεναγμὸν βαρύν” (of Herakles, devouring the ox of Koronos) fr. 168. 5.

English (Slater)

στεναγμός
   1 groaning “καὶ τότ' ἐγὼ σαρκῶν τ ἐνοπὰν λτ;γτ; ἠδ ὀστέων στεναγμὸν βαρύν” (of Herakles, devouring the ox of Koronos) fr. 168. 5.