χρησμός
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
English (LSJ)
ὁ, (χράω (B) A)
A oracular response, oracle, Pi.P.4.60, SIG1044.49 (Halic., iv/iii B. C.), etc.; χ. ἀσήμους δυσκρίτως τ' εἰρημένους A.Pr.662; ἔχρησ' Ἀδράστῳ Αοξίας χρησμόν E.Ph.409; σφι χρησμὸν ἔφαινε delivered an oracle to them, Hdt.1.159; ᾄδειν Th.2.21 (cf. χρησμῳδός) ; εὔτεκνοι χ. promising happy progeny, E.Ion424; χ. ἔμμετρος Plu.2.396c; καταλογάδην τοὺς χ. λέγειν ib. 397d; χρησμὸς . . περαίνεται is fulfilled, E.Ph.1703; χρησμοῦ ὄντος . . τὴν πόλιν διαφθαρῆναι Pl.R.415c; ὥσπερ χρησμοὺς γράψαντες, i. e. with all solemnity, Lycurg.92, cf. Isoc.4.171.
German (Pape)
[Seite 1375] ὁ, die Antwort eines befragten Orakels, der Orakelspruch; Pind. P. 4, 60; Solon; Tragg., wie Aesch. Prom. 665. 875 u. öfter; χρησμὸς γὰρ ἦλθε Λαΐῳ Soph. O. R. 711, vgl. 797; Eur. öfter; χρησμὸν προδοῦναι Ar. Lys. 780; Her., u. in att. Prosa, Plat. Apol. 22 e u. sonst.
Greek (Liddell-Scott)
χρησμός: ὁ· (χράω (Γ) Α)· - τὸ χρησθέν, ἡ ἀπόκρισις μαντείου, μάντευμα, Σόλων 35 (25)· 9, Πινδ. Π. 4. 106, Ἡρόδ. καὶ Ἀττ.· χρησμ. ἀσήμους δυσκρίτως τ’ εἰρημένους Αἰσχύλ. Πρ. 662· ἔχρησε χρησμὸν Εὐρ. Φοίν. 409· χρησμὸν φαίνων τινί, δίδω χρησμὸν εἴς τινα, Ἡρόδ. 1. 159· ᾄδειν Θουκ. 2. 21 (πρβλ. χρησμῳδός)· χρ. εὔτεκνοι, προλέγοντες εὐτυχῆ τεκνογονίαν, Εὐρ. Ἴων 424· χρ. ἔμμετρος Πλούτ. 2. 396C· ἢ καταλογάδην αὐτόθι 397D· ὁ χρησμὸς ... περαίνεται, πληροῦται, Εὐρ. Φοίν. 1703· χρησμοῦ ὄντος . τὴν πόλιν διαφθαρῆναι Πλάτ. Πολ. 415C· ὥσπερ χρησμοὺς γράψαντες τοῖς ἐπιγιγνομένοις Λυκοῦργ. 159. 21, πρβλ. Ἰσοκράτ. 76C· - πρβλ. κίβδηλος ΙΙ. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 425.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
1 réponse d’un oracle;
2 fig. déclaration certaine.
Étymologie: χράω³.
