δειματόω
Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either
English (LSJ)
A frighten, Hdt.6.3, Ar.Ra.144, Ph.2.204:—Pass., A. Ch.845, S.Ichn.142, E.Andr.42, Pl.Ax.370a, etc.
German (Pape)
[Seite 537] in Furcht setzen, erschrecken, Her. 6, 3; Ar. Ran. 144 u. Sp. – Pass. sich fürchten, Aesch. Ch. 832; Eur. Andr. 42; Plat. Ax. 370 a.
Greek (Liddell-Scott)
δειμᾰτόω: ἐκφοβῶ, Ἡρόδ. 6. 3, Ἀριστοφ. Βατρ. 144. Παθ., ἐκφοβοῦμαι, Αἰσχύλ. Χο. 845, Σοφ. Ἀποσπ. 147, Εὐρ. Ἀνδρ. 42, κτλ., Πλάτ. Ἀξ. 370Α.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
seul. prés., impf. et ao.
frapper de frayeur, épouvanter, acc..
Étymologie: δεῖμα.
Spanish (DGE)
(δειμᾰτόω) 1 asustar, atemorizar c. ac. de pers. τοὺς Ἴωνας Hdt.6.3, με Ar.Ra.144, αὐτόν Luc.Philops.32, τοὺς Ῥωμαίους D.C.50.1
•abs. Themist.Ep.8, Ph.2.204, Numen.25.44
•en v. pas. χαλκηλάτῳ κνώδοντι δειματουμένη asustada por puñal de bronce Lyc.1434, ὑπ' αὐτοῦ δειματούμενος D.C.Epit.8.13.8, ὁ Ὀρέστης ... ὑπὸ τῶν Ἐρινύων Ps.Nonn.Comm.in Or.4.7.
2 en v. med. temer, asustarse, atemorizarse δειματούμενοι λόγοι rumores llenos de temor A.Ch.845, δειματουμένη δ' ἐγώ E.Andr.42, c. ac. int. πάν[τα] δειματούμενοι S.Fr.314.148, c. πρός y ac. τῶν πρὸς ἀνυποστάτους ὑπονοίας δειματουμένων Gr.Nyss.Mort.45.22, c. inf. δειματούμενος στερήσεσθαι τῆς ψυχῆς temiendo ser privado del alma Pl.Ax.370a, cf. Hsch.
