αἱρετιστής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,

   A one who chooses, τινός Plb.22.6.11.    2 partisan, τῶν τρόπων τινός Philem.131, cf. Plb.1.79.9, etc.; founder of a philosophical school, D.L.9.6; τῶν λόγων Vit.Philonid.p.12 C.    3 sectarian, J.BJ2.8.2, Iamb.Protr.21.κά.    4 Astrol., belonging to the 'condition', Jul.Laod.in Cat.Cod.Astr.5(1).183.

Greek (Liddell-Scott)

αἱρετιστής: -οῦ, ὀπαδός, μιμητής, τῶν τρόπων τινός, Φιλήμ. Ἄδηλ. 43· ὡσαύτως παρὰ Πολυβ. 1. 79. 9, κτλ.: ὁ ἀνήκων εἴς τινα αἵρεσιν, ἰδίως ἐν τῇ φιλοσοφίᾳ, Διογ. Λ. 9. 6.

Spanish (DGE)

-οῦ, ὁ
1 partidario c. gen. τῶν αὑτοῦ τρόπων Philem.119
•en política, Plb.1.79.9, 2.55.8, αἱ. πρὸς τὸν δῆμον γενόμενος Hesperia 4.1935.172 n.37 l.2 (Atenas II a.C.)
•en fil., I.BI 2.119, Vit.Philonid.p.86
•fundador de escuela filosófica D.L.9.6
•en relig. sectario Iambl.Protr.21, Hippol.Haer.9.18.2.
2 astrol. [[que pertenece a una αἵρεσις o secta de astros]] Iul.Laod.Cat.Cod.Astr.5(1).183.