ἁλής
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ές, Ion., = Att. ἁθρόος,
A thronged, crowded, in a mass, πολλὰ ἁλέα Hp.Mul.1.5, cf. Hdt.1.133; ὡς ἁλέες εἴησαν οἱ Ἕλληνες Hdt.9.15, cf. 7.104, al.: sg. with collective nouns, ἁ. γενομένη πᾶσα ἡ Ἑλλάς 7.157; ἁ. ἐὼν ὁ στρατός ib.236; ἁ. τροφή, αἷμα, Hp.Vict.2.45, Morb. 2.4. Adv. -έως prob. in Hp.Mul.1.36: neut. pl.as Adv., ἐκχέουσιν τὸ οὖρον ἁλέα Aret.SD2.2. [ᾱ, Call.Fr.86; ἀλέα λέσχην is v.l. Hes. Op. 493.] (sṃ-ϝαλής, cf. ϝαλῆναι.)
German (Pape)
[Seite 95] ές (ἁλέω, ἀολλής), ion. = ἀθρόος, versammelt, angehäuft; oft bei Her., ἁλὴς γενομένη ἡ Ἑλλάς 7, 157, vgl. 5, 157, sonst im plur.; auch Hippocr. Den Accent bestimmt Arcadius; es findet sich auch ἀλής als schlechtere Schreibart.
Greek (Liddell-Scott)
ἁλής: -ές, Ἰων. λέξις ἰσοδύναμος τῇ Ἀττ. ἀθρόος, εἰς ἓν ὅλον ἠθροισμένος, Λατ. confertus, Ἡρόδ. καὶ Ἱππ., ἢ κατὰ πληθ. ὡς ἁλέες εἴησαν οἱ Ἕλληνες, Ἡρόδ. 9. 15· πρβλ. 1. 196., 3. 13,
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
rassemblé, réuni en corps compact.
Étymologie: DELG cf. ἅλις.
Spanish (DGE)
-ές
• Alolema(s): ἄλης Hp.Mul.1.5; ἀλής Dam.in Phlb.236
• Prosodia: [ᾱ-]
• Morfología: [plu. neutr. no contr. ἄλεα Hp.l.c.]
1 en plu. reunido, agrupado, todo junto, en masa πολλὰ ἄλεα Hp.l.c., ὡς ἁλέες εἴησαν οἱ Ἕλληνες Hdt.9.15, cf. 7.104, Call.Fr.191.9, χρέωνται, ἐπιφορήμασι δὲ πολλοῖσι καὶ οὐκ ἁλέσι se sirven de muchos postres, pero no todos juntos Hdt.1.133
•sg. c. colect. o nombres de masa ἁ. πάσα ἡ Ἑλλάς Hdt.7.157, στρατός Hdt.7.236, τροφή Hp.Vict.2.45, τὸ φλέγμα καὶ ἡ χολή Hp.Morb.2.2, αἷμα Hp.Morb.2.4
•como etim. de ἀλήθεια: παρὰ γὰρ τὸ «θεῖον ἀλὲς» ... ἔστι δὲ ἀλὲς μὲν τὸ συνηθροισμένον Dam.in Phlb.236.
2 adv. ἀλέως abundantemente ὑπὸ τοῦ αἵματος ἀλέως ἐξαπίνης κατελθόντος por la sangre que brota abundantemente de repente Hp.Mul.1.36.
• Etimología: De *°Hu̯°l- > αϝαλ- > λ-; cf. ἅλις y ἀολλής.
