ἄποθεν
ἔγνω δὲ φώρ τε φῶρα καὶ λύκος λύκον → the thief knows the thief and the wolf knows the wolf, and thief knows thief and wolf his fellow wolf, set a thief to catch a thief
English (LSJ)
freq. as
A f.l. for ἄπωθεν (q.v.) in codd., as Th.2.81, Arist. Pol.1280b18, etc., cf. Hsch.
German (Pape)
[Seite 302] (ἀπό), = ἄπωθεν, aus der Ferne, fernher, Aesch. frg. 376, u. häufiger Xen. u. Sp.; ὁ ἄποθεν, der Entfernte, Arist. pol. 2, 1, 14.
Greek (Liddell-Scott)
ἄποθεν: ἐπίρρ., (ἀπὸ), πόρρωθεν, μακρόθεν, σφενδονᾶν, ἀκοντίζεν Θουκ. 2. 81, Ξεν., κλ.: μετὰ γεν. ἄποθεν τοῦ τείχους Αἰσχίν. 14. 12. ΙΙ. μακράν, ἐν ἀποστάσει, Θουκ. 6. 7 ἡ γῆ ἡ ἄποθεν Ξεν. Κυν. 9. 2 καὶ 16· οἰκεῖν ἄπ. Ἀριστ. Πολιτικ. 3. 9, 10· οἱ ἄπ. σύμμαχοι αὐτόθι 8. Ὁ παλαιὸς Ἀττ. καὶ μᾶλλον συνήθης τύπος εἶναι τὸ ἄπωθεν, ὅ ἴδε.
French (Bailly abrégé)
ou mieux ἄπωθεν;
I. adv. 1 de loin;
2 au loin;
II. (prép.) loin de, gén..
Étymologie: ἀπό, -θε.
Spanish (DGE)
v. ἄπωθεν.
