γενεάρχης
Ἃ δέ σοι συνεχῶς παρήγγελλον, ταῦτα καὶ πρᾶττε καὶ μελέτα, στοιχεῖα τοῦ καλῶς ζῆν ταῦτ' εἶναι διαλαμβάνων (Epicurus, Letter to Menoeceus 123.2) → Carry on and practice the things I incessantly used to urge you to do, realizing that they are the essentials of a good life.
English (LSJ)
ου, ὁ,
A = ἄρχων τοῦ γένους, IG3.1278, cf. OGI531 (Bith.); = γενάρχης (which is freq. v.l.), Apollod.2.1.4, Heraclit. All.22, Jul.Ep.89, etc.; πόλεως γ. chief, sheikh, CR Acad.Inscr. 1924.28 (Dura).
German (Pape)
[Seite 481] ὁ, = γενάρχης, Apollod. 2, 1, 4.
Greek (Liddell-Scott)
γενεάρχης: -ου, ὁ, = γενάρχης, Ἀπολλόδ. 2. 1, 4, καὶ μεταγ. συγγραφ., τὸ πλεῖστον μετὰ διαφ. γραφ. γενάρχης.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ 1 jefe de una familia o gens, IG 22.2340.3 (II/III d.C.), OGI 531.3 (Bitinia III d.C.), FDE 52.
2 fundador de un tronco o estirpe familiar, μεγάλης ῥίζης de Agénor, Apollod.2.1.4, ἁπάντων de Océano, Heraclit.All.22, θεοί Iul.Ep.89.292c, cf. Hld.4.8.2, 10.6.3.
3 príncipe de los territorios de Armenia, Men.Prot.20.2.41, 23.8.34.
